Zeven kamers

Pascal en Colette zijn de 2 personen die ons meenemen in een verhaal over de breedte en diepte van een liefdesrelatie. In zes stadia doorlopen zij hun liefdesleven en komen, juist daar waar het leven niet meer is, tot inzicht dat zij weliswaar hetzelfde beeld hebben van de ideale liefde, maar dat die (misschien juist daardoor) niet realiseerbaar blijkt te zijn. Steeds lijkt het, alles beschouwend, dat Pascal, een berekenend man, met al zijn zorgen en toewijding, te veel beslag legt op Colette. Of, anders bezien, dat de gepassioneerde maar besluiteloze Colette zich in steeds nijpender omstandigheden afhankelijk stelt van de zo zelfverzekerde Pascal.

Na het dramatische einde begint het verhaal eigenlijk pas echt. Wat blijft er van je over als je je hele leven in het teken zet van iemand anders? En hoever kun je gaan als je koste wat kost je liefde voor iemand wilt bestendigen?

Zeven Kamers is een verhaal waarin we ons allemaal herkennen. Het is een verhaal dat over het leven gaat, waar dat al is geleefd. Gelukkig hebben we de kans, in tegenstelling tot Colette en Pascal, ons nog te bezinnen over het beminnen en dat is maar goed ook. Dat zien we in Zeven Kamers.